|
141 حدثنا عبد الْوَهَّابِ بن الضَّحَّاكِ ثنا إسماعيل بن عَيَّاشٍ عن صَفْوَانَ بن عَمْرٍو عن عبد الرحمن بن جُبَيْرِ بن نُفَيْرٍ عن كَثِيرِ بن مُرَّةَ الْحَضْرَمِيِّ عن عبد اللَّهِ بن عَمْرٍو قال قال رسول اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ اتَّخَذَنِي خَلِيلًا كما اتَّخَذَ إبراهيم خَلِيلًا فَمَنْزِلِي وَمَنْزِلُ إبراهيم في الْجَنَّةِ يوم الْقِيَامَةِ تُجَاهَيْنِ وَالْعَبَّاسُ بَيْنَنَا مُؤْمِنٌ بين خَلِيلَيْنِ |
(குறிப்பு: இதன் அறிவிப்பாளர் வரிசையில் இடம் பெறும் அப்துல் வஹ்ஹாப் என்பவர் இட்டுக் கட்டுபவர் என்பது அனைவராலும் ஏற்கப்பட்ட முடிவாகும்.)
|
فَضْلِ الْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ ابْنَيْ عَلِيِّ بن أبي طَالِبٍ رضي الله عَنْهُمْ
142 حدثنا أَحْمَدُ بن عَبْدَةَ ثنا سُفْيَانُ بن عُيَيْنَةَ عن عُبَيْدِ اللَّهِ بن أبي يَزِيدَ عن نَافِعِ بن جُبَيْرٍ عن أبي هُرَيْرَةَ أن النبي قال لِلْحَسَنِ اللهم إني أُحِبُّهُ فَأَحِبَّهُ وَأَحِبَّ من يُحِبُّهُ قال وَضَمَّهُ إلى صَدْرِهِ |
‘இறiவா! இவரை நான் விரும்புகிறேன்! இவரை நீயும் விரும்புவாயாக! இவரை விரும்பியவர்களையும் நீ விரும்புவாயாக!’ என்று ஹஸன் (ரலி) பற்றி நபி ஸல் கூறி விட்டு தன் நெஞ்சோடு அவரை அணைத்துக் கொண்டார்கள் என்று அபூஹுரைரா (ரலி) அறிவிக்கிறார்கள்.
(குறிப்பு: முஸ்லிமிலும் இதே ஹதீஸ் இடம் பெற்றுள்ளது.)
|
143 حدثنا عَلِيُّ بن مُحَمَّدٍ ثنا وَكِيعٌ عن سُفْيَانَ عن دَاوُدَ بن أبي عَوْفٍ أبي الْجَحَّافِ وكان مَرْضِيًّا عن أبي حَازِمٍ عن أبي هُرَيْرَةَ قال قال رسول اللَّهِ من أَحَبَّ الْحَسَنَ وَالْحُسَيْنَ فَقَدْ أَحَبَّنِي وَمَنْ أَبْغَضَهُمَا فَقَدْ أَبْغَضَنِي |
(குறிப்பு: அஹ்மத், ஹாகிம், பைஹகீ ஆகிய நூல்களிலும் இடம் பெற்றுள்ளது.)
|
144 حدثنا يَعْقُوبُ بن حُمَيْدِ بن كَاسِبٍ ثنا يحيى بن سُلَيْمٍ عن عبد اللَّهِ بن عُثْمَانَ بن خُثَيْمٍ عن سَعِيدِ بن أبي رَاشِدٍ أَنَّ يَعْلَى بن مُرَّةَ حَدَّثَهُمْ أَنَّهُمْ خَرَجُوا مع النبي إلى طَعَامٍ دُعُوا له فإذا حُسَيْنٌ يَلْعَبُ في السِّكَّةِ قال فَتَقَدَّمَ النبي أَمَامَ الْقَوْمِ وَبَسَطَ يَدَيْهِ فَجَعَلَ الْغُلَامُ يَفِرُّ هَا هُنَا وههنا وَيُضَاحِكُهُ النبي حتى أَخَذَهُ فَجَعَلَ إِحْدَى يَدَيْهِ تَحْتَ ذَقْنِهِ وَالْأُخْرَى في فَأْسِ رَأْسِهِ فَقَبَّلَهُ وقال حُسَيْنٌ مِنِّي وأنا من حُسَيْنٍ أَحَبَّ الله من أَحَبَّ حُسَيْنًا حُسَيْنٌ سِبْطٌ من الْأَسْبَاطِ حدثنا عَلِيُّ بن مُحَمَّدٍ ثنا وَكِيعٌ عن سُفْيَانَ مثله |
(குறிப்பு: திர்மிதி, அஹ்மத், இப்னு ஹிப்பான், ஹாகிம் ஆகிய நூல்களில் இது இடம் பெற்றுள்ளது.)
|
145 حدثنا الْحَسَنُ بن على الْخَلَّالُ وَعَلِيُّ بن الْمُنْذِرِ قالا حدثنا أبو غَسَّانَ ثنا أَسْبَاطُ بن نَصْرٍ عن السُّدِّيِّ عن صُبَيْحٍ مولى أُمِّ سَلَمَةَ عن زَيْدِ بن أَرْقَمَ قال قال رسول اللَّهِ لَعَلِيٍّ وَفَاطِمَةَ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ أنا سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمْتُمْ وَحَرْبٌ لِمَنْ حَارَبْتُمْ |
|
فَضْلِ عَمَّارِ بن يَاسِرٍ
146 حدثنا عُثْمَانُ بن أبي شَيْبَةَ وَعَلِيُّ بن مُحَمَّدٍ قالا ثنا وَكِيعٌ ثنا سُفْيَانُ عن أبي إسحاق عن هَانِئِ بن هَانِئٍ عن عَلِيِّ بن أبي طَالِبٍ قال كنت جَالِسًا عِنْدَ النبي فَاسْتَأْذَنَ عَمَّارُ بن يَاسِرٍ فقال النبي e ائْذَنُوا له مَرْحَبًا بِالطَّيِّبِ الْمُطَيَّبِ |
நான் நபி (ஸல்;) அவர்களுடன் அமர்ந்திருந்த போது அம்மார் (உள்ளே வர) அனுமதி கோரினார். ‘அவரை அனுமதியுங்கள்’ என்று நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறிவிட்டு ‘உள்ளும் புறமும் தூய்மையானவருக்கு வாழ்த்துக்கள்’ என்று கூறினார்கள் என அலி (ரலி) அவர்கள் அறிவிக்கிறார்கள்.
(குறிப்பு: திர்மிதியிலும் இந்த ஹதீஸ் இடம் பெற்றுள்ளது.)
|
147 حدثنا نَصْرُ بن عَلِيٍّ الْجَهْضَمِيُّ ثنا عَثَّامُ بن عَلِيٍّ عن الْأَعْمَشِ عن أبي إسحاق عن هَانِئِ بن هانئ قال دخل عَمَّارٌ على عَلِيٍّ فقال مَرْحَبًا بِالطَّيِّبِ الْمُطَيَّبِ سمعت رَسُولَ اللَّهِ يقول مُلِئَ عَمَّارٌ إِيمَانًا إلى مُشَاشِهِ |
(குறிப்பு: நஸயி, ஹாகிமிலும் இந்த ஹதீஸ் இடம் பெற்றுள்ளது.)
|
148 حدثنا أبو بَكْرِ بن أبي شَيْبَةَ ثنا عُبَيْدُ اللَّهِ بن مُوسَى ح وحدثنا عَلِيُّ بن مُحَمَّدٍ وَعَمْرُو بن عبد اللَّهِ قالا جميعا ثنا وَكِيعٌ عن عبد الْعَزِيزِ بن سِيَاهٍ عن حَبيبِ بن أبي ثَابِتٍ عن عَطَاءِ بن يَسَارٍ عن عَائِشَةَ قالت قال رسول اللَّهِ عَمَّارٌ ما عُرِضَ عليه أَمْرَانِ إلا اخْتَارَ الْأَرْشَدَ مِنْهُمَا |
(குறிப்பு: திர்மிதியிலும் இது இடம் பெற்றுள்ளது. இதன் அறிவிப்பாளர் வரிசையில் இடம் பெறும் ஹபீப் இப்னு அபீஸாபித் என்பவர் பலவீனமானவர் எனினும் அவர் இடம் பெறாமல் நம்பகமான வேறு அறிவிப்பாளர் வரிசையுடன் இதே ஹதீஸ் இப்னு மஸ்ஊத் (ரலி) அறிவிக்க, ஹாகிமில் இடம் பெற்றுள்ளது.)
|
فَضْلِ سَلْمَانَ وَأَبِي ذَرٍّ وَالْمِقْدَادِ
149 حدثنا إسماعيل بن مُوسَى وَسُوَيْدُ بن سَعِيدٍ قالا حدثنا شَرِيكٌ عن أبي رَبِيعَةَ الأيادي عن بن بُرَيْدَةَ عن أبيه قال قال رسول اللَّهِ أن اللَّهَ أَمَرَنِي بِحُبِّ أَرْبَعَةٍ وَأَخْبَرَنِي أَنَّهُ يُحِبُّهُمْ قِيلَ يا رَسُولَ اللَّهِ من هُمْ قال عَلِيٌّ منهم يقول ذلك ثَلَاثًا وأبو ذَرٍّ وَسَلْمَانُ وَالْمِقْدَادُ |
அல்லாஹ் நால்வரை நேசிக்குமாறு எனக்குக் கட்டளையிட்டுள்ளான், மேலும் தானும் அவர்களை நேசிப்பதாகக் கூறியுள்ளான் என்று நபி ஸல் அவர்கள் கூறிய போது, ‘அவர்கள் யார்?’ என்று நபித்தோழர்கள் கேட்டனர். அலியும் அவர்களில் ஒருவர் என்று மும்முறை கூறி விட்டு, மேலும் அபூதர், ஸல்மான், மிக்தாத் ஆகியோர் என்று நபி ஸல் அவர்கள் கூறியதாக புரைதா (ரலி) அறிவிக்கிறார்கள்.
(குறிப்பு: திர்மிதியிலும் இது இடம் பெற்றுள்ளது. இரண்டிலும் நினைவாற்றல் மிகவும் மோசமான ஷரீக் அல்காழி என்பவர் இடம் பெறுகிறார்.)
|
150 حدثنا أَحْمَدُ بن سَعِيدٍ الدَّارِمِيُّ ثنا يحيى بن أبي بُكَيْرٍ ثنا زَائِدَةُ بن قُدَامَةَ عن عَاصِمِ بن أبي النَّجُودِ عن زِرِّ بن حُبَيْشٍ عن عبد اللَّهِ بن مَسْعُودٍ قال كان أَوَّلَ من أَظْهَرَ إِسْلَامَهُ سَبْعَةٌ رسول اللَّهِ وأبو بَكْرٍ وَعَمَّارٌ وَأُمُّهُ سُمَيَّةُ وَصُهَيْبٌ وَبِلَالٌ وَالْمِقْدَادُ فَأَمَّا رسول اللَّهِ فَمَنَعَهُ الله بِعَمِّهِ أبي طَالِبٍ وَأَمَّا أبو بَكْرٍ فَمَنَعَهُ الله بِقَوْمِهِ وَأَمَّا سَائِرُهُمْ فَأَخَذَهُمْ الْمُشْرِكُونَ وَأَلْبَسُوهُمْ أَدْرَاعَ الْحَدِيدِ وَصَهَرُوهُمْ في الشَّمْسِ فما منهم من أَحَدٍ إلا وقد وَاتَاهُمْ على ما أَرَادُوا إلا بِلَالًا فإنه هَانَتْ عليه نَفْسُهُ في اللَّهِ وَهَانَ على قَوْمِهِ فَأَخَذُوهُ فَأَعْطَوْهُ الْوِلْدَانَ فَجَعَلُوا يَطُوفُونَ بِهِ في شِعَابِ مَكَّةَ وهو يقول أَحَدٌ أَحَدٌ |
இஸ்லாத்தை ஆரம்பத்தில் பகிரங்கப்படுத்தியோர், ‘நபி (ஸல்) அவர்கள், அபூபக்ரு, அம்மார், அவரது தாயார் சுமய்யா, ஸுஹைப், பிலால், மிக்தாத் ஆகிய எழுவராவர். அவர்களில் ர}ஸுல் (ஸல்) அவர்களுக்கு (கேடுவராமல்) அவர்களின் பெரிய தந்தை அபூதாலிபின் மூலம் இறைவன் காத்துக் கொண்டான். அபூபக்ரு (ரலி) அவர்களுக்கு (கேடுவராமல்) அவர்களின் குடும்பத்தார் மூலம் அவர்களைக் காத்துக் கொண்டான். ஆனால் மற்றவர்களின் நிலையோ இணைவைப்போர் அவர்களைப் பிடித்து உருக்குச் சட்டையை அவர்களுக்கு அணிவித்து, அவர்களை வெயிலில் வாட்டினர். பிலாலைத் தவிர மற்றவர்கள் (தற்காப்புக்காக) முஷ்ரிக்குகளின் விருப்பத்திற்கு ஒத்துப் போவதாக நடித்தார்கள். ஆனால் பிலால், அல்லாஹ்வுக்காக தன் உயிரை பெரியதாக மதிக்க வில்லை. அவரது சமுதாயத்தினருக்கு இழி பிறவியாக அவர் தோன்றினார். அவரைப் பிடித்து சிறுவர்களின் கைகளில் கொடுத்து பக்கத்து பள்ளத்தாக்கில் இழுத்துச் செல்ல வைத்தார்கள். அவரோ (அத்தனையையும் சகித்துக் கொண்டு) அஹத், அஹத் என்று கூறிக் கொண்டிருந்தார் என அப்துல்லாஹ் இப்னு மஸ்ஊத் (ரலி) கூறினார்கள்.
(குறிப்பு: ஹாகிமிலும், இப்னு ஹிப்பானிலும் இது இடம் பெற்றுள்ளது.)